آیا من والد هلیکوپتری هستم؟
اصطلاح “والدین هلیکوپتری” یا “تربیت هلیکوپتری فرزندان ” نخستین بار در سال 1969 در کتابی با عنوان “والدین و نوجوانان” رایج شد.در این کتاب نوجوانی اظهار داشت که مادرش او را همیشه و همه جا همانند یک هلیکوپتر زیر نظر دارد و تمام فعالیت های وی را کنترل می کند.
بطورکلی” والد هلیکوپتری” یا ” تربیت هلیکوپتری” به والدینی اطلاق می گردد که در کنترل و تربیت فرزند خود بیش از حد نرمال و معمول حساسیت نشان داده و بسیار درگیر جزئیات رفتار فرزند خویش هستند.والدین هلیپکوتری در آینده و تصمیمات فرزند خود به شدت مداخله و آنها را مدیریت می کنند.چنین والدینی ذهن نو و خلاق فرزند خود را از بین می برند.
در خانواده های ایده آل ، والدین در راس قرار داشته و فرزندان در قاعده آن ، که این امر موجب می شود ، مادامی که صمیمیت و پیوستگی بین اعضای خانواده وجود داشته باشد ، جایگاه ها و نقش ها به خوبی ترسیم شده باشد و افراد خانواده با دیدی باز و ذهن نو نسبت یکدیگر تعامل داشته باشند. باید توجه داشت که کودکان باید از خردسالی ، به تدریج با مفهوم استقلال آشنا شده و در عین دریافت عشق و علاقه از سوی والدین ، متوجه این موضوع باشند ، که باید با ذهن نو و درکی عمیق از محیط اطرف خود ، در هر مرحله از زندگی خویش کمی و کاستی ها را خودشان رفع و رجوع کنند.
با اینکه نظارت و کنترل فرزندان توسط والدین امری معقول و طبیعی است ، و نگرانی پدر و مادرها نسبت به آینده فرزند خویش ، می تواند بسیار سازنده و مفید باشد ؛ اما باید به این نکته نیز توجه داشت که اگر این نظارت و کنترل و نگرانی ها بیش از حد طبیعی باشد و جنبه ی دخالت به خود بگیرد ، می تواند اثرات مخربی را در پی داشته باشد که در نهایت می تواند در شکل گیری شخصیت فرزند ، اشکالات و عیوبی را ایجاد نماید.
بیشتر والدین هلیکوپتری ، زندگی و آینده فرزند خویش را مدیریت می کنند ، که این امر باعث می شود فرزندان چنین خانواده هایی توانایی حل مساله را نداشته باشند ، نتیجه چنین تربیتی در بزرگسالی ، ناتوانی فرد در حل مشکلات خویش است.چرا که فرزندان دارای ذهن نو و خلاقی بوده که در صورت بها ندادن و بی توجهی به آن ، آینده فرزند را به مخاطره می اندازیم.
والدین هلیکوپتری بیشتر کارهای فرزند خود را انجام می دهند و وابستگی شدیدی بین چنین والدین و فرزندانی وجود دارد.چنین کودکانی به سختی خواهند آموخت که چگونه به تنهایی کاری را انجام دهند بدون اینکه نیازمند کمک والدین خود باشند و آنها را در امور خویش دخالت ندهند ، معمولا اگر در چنین شرایطی پدر یا مادر کودک حضور نداشته باشند ، وی اعتراض خود را بیان نمی کند.
کودک در اینگونه تربیت ها نمی آموزد که چگونه از خود دفاع کند، و ذهن نو خود را از دست می دهد ، چرا که والدین هلیکوپتری همیشه پیش از اینکه مشکل را از سوی فرزند خویش حل و یا وی را راهنمایی کنند ، در حل مسائل و مشکلات خود بصورت مستقیم وارد عمل شده و مشکل را حل می نمایند. بعنوان مثال والدین هلیکوپتری در صورت کم شدن نمره امتحان فرزند خویش ،پیش از پیگیری علت از سوی کودک خود ، مستقیما با معلم وی تماس گرفته و علت را جویا می شوند.
اگر شما والدینی هستید که مسئولیت ها را به فرزندتان محول نمی کنید و خودتان همه کارها را انجام می دهید ؛ و یا در هنگام اوقات فراغت فرزندتان ، شما تصمیم گیرنده هستید که کودک شما مشغول به چه فعالیت یا سرگرمی شود ، اگر همیشه شما درگیر انجام دادن امور مربوطه به فرزند خود از جمله تمیز کردن اتاق فرزند خود – چک کردن تکالیف مدرسه وی – مهیا نمودن وسایل سفر یا اردو برای وی هستید ؛ و یا هنگام بروز مشکل در مدرسه ابتدا با مدرسه تماس حاصل می نمایید ؛ به احتمال زیاد شما پدر و مادری با رفتار هلیکوپتری هستید.
منابع:
Kate Bayless. 2013. What Is Helicopter Parenting? Retrieved June 22, 2016 from http://www.parents.com/parenting/better-parenting/what-is-helicopter-parenting/.
Hara Estroff Marano. Jan 31, 2014. Helicopter Parenting—It’s Worse Than You Think. Retrieved June 22, 2016 from https://www.psychologytoday.com/blog/nation-wimps/201401/helicopter-parenting-its-worse-you-think
والدین هلی کوپتری – مریم کیانفر – نشر تهران
بازدیدها: 12
